هنر میناکاری یکی از فرهنگ‌های باستانی است که در طول تاریخ در انواع مختلفی در سراسر جهان، از جمله در ایران، چین، انگلستان، و کشورهای شرقی و غربی دیده می‌شود. در ایران، هنر میناکاری به عنوان یکی از هنرهای سنتی و موروثی تلقی می‌شود که به دوران باستان بازمی‌گردد. ابتدایی‌ترین نمونه‌های هنر میناکاری در ایران به دوره هخامنشیان (حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد) برمی‌گردد. در این دوره، میناکاری بر روی ظروف فلزی مانند برنج و نقره انجام می‌شد و معمولاً الگوها و تصاویر هندسی و گلدانه‌های گل به کار می‌رفتند. هنر میناکاری در طول زمان تکامل یافته و به شکل‌ها و طرح‌های مختلفی در طی قرون برجسته شده است، و امروزه نیز به عنوان یکی از هنرهای زیبای معروف جهان شناخته می‌شود. استفاده از تکنولوژی‌های مدرن و تلفیق هنر میناکاری با سایر هنرها، این هنر را به سطحی جدید از ابتکار و زیبایی رسانده است.